Mededogen of medelijden
Had ik medelijden met mijn coachee?
In mijn praktijk, coaching voor mannen, kreeg ik van hem te horen dat Hij niet van mij verwachte dat ik medelijden met hem had omdat Hij zichzelf een ‘grote loser’ vond en zich nu ineens kwetsbaar opstelde.
Wow, hier werd ik even wakker geschud door zijn directheid! Voelde ik dan medelijden met hem, omdat hij misschien verkeerde keuzes gemaakt zou hebben waardoor hij nu was vastgelopen?
Bij de woorden geen medelijden met hem moest ik echt even nadenken wat ook weer het verschil is tussen medelijden en mededogen. En hoe ik als man en coach daar zelf mee omga. Direct een goed moment voor een stukje zelfreflectie dus!
Hoe vaak gebruiken wij in ons dagelijks taalgebruik wel niet het woord medelijden naar een ander toe en eigenlijk nooit het woord mededogen? Eigenlijk klinkt het ook niet eens lekker om “ik heb mededogen met jou” te zeggen en te horen. Als ik in een persoonlijk gesprek het woord mededogen zou horen, weet ik bijna zeker dat ik mijn wenkbrauwen ga fronsen en stilletjes denk van; Hé, praat eens even gewoon! Dan ligt “ik heb medelijden met jou” toch beter in het gehoor.
Maar wat is dan het verschil tussen medelijden en mededogen hebben met…en wanneer passen we het dan het beste toe?
Bij medelijden met mijn coachee had ik mijzelf simpelweg in hem ingeleefd, vanuit mijn eigen ik. Ik had hem kunnen antwoorden dat ik persoonlijk ook niet blij zou worden als mij dit allemaal overkomen was. En dit had ik kunnen verduidelijken met mijn ervaringen over foute keuzes maken in het leven. Wie heeft deze namelijk niet gemaakt? Het zou dan over mij gaan en niet meer over hem. En hiermee raak ik de verbinding met hem kwijt.
Daarom wil ik empathisch naar hem zijn en mededogen uitstralen. Ik wil mij inleven vanuit wat Hij zegt, zonder te oordelen, zonder mijn ervaringen te projecteren op hem. Ja, en ik geef toe dat het soms niet altijd eenvoudig is om zonder oordeel te zijn naar een ander en niet de neiging te hebben om te willen adviseren. Ook als coach voer ik soms een innerlijke strijd om hier bewust mee om te gaan.
Ik wil graag met mijn aandacht bij hem zijn. Waarnemen wat hij zegt en mijn zintuigen gebruiken. Ik luister, kijk, wacht, geef een kort antwoord, stel een vraag, wacht op een reactie en luister weer. De nadruk ligt bij mededogen op hoe een ander zich voelt en waar hij behoefte aan heeft. En niet bij mij!
Nee, ik had geen medelijden met mijn coachee, wel mededogen! En dit mededogen zou ik willen meegeven aan jullie om toe te passen als je in een goed, maar pittig gesprek zit.
Zo verbind je je met een ander en leef je met hem mee. In mededogen!
Behoefte om op dit verhaal te reageren? Voel je vrij of neem vrijblijvend contact op.
Andy
